کد مطلب:303638 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
امامت در سقیفه تحریف شد
امامت استمرار همان حركت نبوت است منهای وحی یعنی تنها وحی بر امام معصوم نازل نمی شود و در عصمت و شجاعت و دانش و لیاقت و بینش و معنویت، امام همان پیامبر است با همان خصوصیات، پس چگونه ممكن است كسی را كه باید خدایش گزینش كند، امت با ناآگاهی خود و ناتوانی خود فردی را به جانشینی پیامبر انتخاب كنند؟!
مرحوم علامه طباطبایی نظر ارزشمندی را در این مورد ارائه داده كه در شرایط موجود كه بیش از هر زمانی نیازمند به وحدت و اتحاد هستیم بسیار مفید و حائز اهمیت است. درست است كه ما باید امید نامسلمانان و استكبار جهانی را ناامید كنیم و به قول امام خمینی (ره) ید واحدة باشیم و نگذاریم كه به دژ فتح ناپذیر اتحاد مسلمانان لطمه ای وارد شود اما تا كی باید پشت پرده حرف بزنیم و امر امامت را كه اصلی ترین مسئله اعتقادی ما است به فراموشی بسپریم؟ به همین دلیل سخنان علامةطباطبایی رحمةالله علیه را عیناً نقل می كنیم: ایشان می فرماید:
آنچه شیعه را از موافقت با خلافت انتخابی باز داشت ترس از پیامدهای ناگوار آن یعنی انحراف و فساد تدریجی در روش حكومت اسلامی و نهایتاً انهدام اساس تعلمیات دین بود كه جریان بعدی حوادث، این پیش بینی را روزبه روز روشن تر ساخت [1] .
شگفتا! كه چگونه به سفارش پیغمبر (ص) عمل نكردند! با آن كه آن حضرت در روزهای آخر عمر شریفش به گوششان بارها این مطلب را خوانده بود
انی تارك فیكم الثقلین، كتاب الله و عترتی [2] من در میان شما دو چیز گرانمایه بر جای گذاشته ام كتاب خدا و عترتم كه اهل بیت من هستند و این حدیث شریف معروف به حدیث ثقلین است و در بعضی از كتابها اینگونه آمده است:
قال رسول الله صلی الله علیه وآله:
انی تارك فیكم الثقلین كتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابداً و انهما لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض. [3] .
پیامبر (ص) فرمود: من از میان شما می روم و دوچیز سنگین و گرانبها برای شما باقی می گذارم یكی قرآن و دیگر عترتم كه اهل بیت من اند مادام كه چنگ به آن دو بزنید هرگز گمراه نمی شوید و آن دو از هم جدا نمی شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند با همه این سفارش ها جای شگفتی است آنان كه عمل به این وصیت ها نكردند چگونه خود را مسلمان و پیرو مكتب قرآن و امت خاتم پیامبران می دانند.
از اینها كه بگذریم، اصولاً امامت و جانشینی پیامبر معصوم انتصابی است و هرگز انتخابی نیست به دلیل آیات متعدد قرآن كریم از آن جمله این آیه شریفه: وَجَعَلْنا هُمْ اَئِمّةً یَهْدوُنَ بِامْرِنا. (انبیاء /70) ما آنان را امامانی قرار دادیم كه به امر ما (امت را) هدایت می كنند و به دلیل این آیه كریمه:
وَ اِذا بتلی اِبْراهیمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَاَتمّهُنَّ قالَ اِنّی جاعِلُكَ لِلّناسِ اِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرّیتی قالَ لایَنالُ عَهْدی الظالمین. (بقره/124)
و خدا ابراهیم را مورد آزمایشها قرار داد و او آن آزمایشها را به نهایت اكمال رسانید آنگاه به او فرمود من تو را امام گردانیدم ابراهیم عرض كرد آیا از فرزندان من هم (امام خواهند شد؟) خدا فرمود كه: این عهد من (یعنی امانت بزرگ امامت) به ظالمین نمی رسد. بنا به آنچه كه مرحوم علامةطباطبایی در تفسیر المیزان ذیل این آیه شریفه بیان كرده است بدون شك آزمایشهایی كه خدا از حضرت ابراهیم به عمل آورده از قبیل به آتش انداخته شدن آن جناب توسط دیكتاتور زمانش فرعون، و مهاجرت از شامات به حجاز، و قربانی فرزندش اسماعیل و غیره عموماً در دوران كهولت سن ابراهیم رخ داده است.
معنی این سخن این است كه هر كس لایق منصب امامت نیست و امامت چیزی نیست كه بار فراندوم و شعارها و هیاهو و امثال آنها یا شور و بیعت بتوان آن را به دیگری تفویض كرد بلكه یك سلسله آزمایشهای سخت و طاقت فرسا می خواهد و به دنبال آن تأیید خداوند متعال. پس نتیجه می گیریم كه نصب امامت معصوم فقط از جانب خداوند تعالی صورت می گیرد و شخص پیامبر فقط موظف است این انتصاب الهی را معرفی كند چنانچه در جریان غدیر خم انجام داد و اگر عملی نمی كرد رسالتش ناقص و ناتمام بود و علت مخالفت حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام با خلیفه و عدم بیعت آن حضرت با ابوبكر به خاطر این بود كه خودش نیز در نهج البلاغة آن را متذكر شده است: ولكننی اسی ان یلی امر هذه الامة سفهاؤها و فجارها فیتخذوا مال الله دُولاً و عباده خولاً و الصالحین حرباً والفاسقین حزباً... [4] .
من از دشمنی ها و مخالفت ها واهمه ندارم و در حق بودن خود و در باطل بودن و گمراهی دشمنانم شكی به دل راه نمی دهم ولی نگرانی من از این است كه كار امت اسلام به دست نااهلان و سفیهان بیفتد و مال خدا را بین خود دست به دست بگردانند (و به قول معروف به یكدیگر نان قرض دهند و حقوق مسلمانان را بین خود مصالحه كنند) و بندگان خدا را به بردگی و بدبختی بكشانند و با شایستگان بجنگنند و فاسقان و نااهلان را دارو دسته خود قرار دهند.
می بینیم فریاد مولای متقیان علی علیه السلام بلند است به خاطر مظلومیت جامعه مسلمین كه حقوقشان پایمال شود و زمام امرشان به دست بی دردها و نامحرمان سپرده شود و اتفاقاً همانطور شد كه مولاء بیم آن داشت.
اگر بعد از رحلت رسول خدا (ص) مسلمانان به پیروی از امر خدا و رسول، حكومت علی علیه السلام را گردن می نهادند آیا امروز این همه جدایی و تفرقه و بیچارگی و گرفتاری بین بیش از یك میلیارد و سیصد میلیون نفر مسلمانان جهان به چشم می خورد؟ اگر امر ولایت را گردن می نهادند این همه كشورهای اسلامی به بردگی و استثمار كشیده می شد؟ و این است نتیجه زیر پا گذاشتن فرمان خدا و رسول و مخالفت با مقام ولایت.
مرحوم علامه طباطبایی نظر ارزشمندی را در این مورد ارائه داده كه در شرایط موجود كه بیش از هر زمانی نیازمند به وحدت و اتحاد هستیم بسیار مفید و حائز اهمیت است. درست است كه ما باید امید نامسلمانان و استكبار جهانی را ناامید كنیم و به قول امام خمینی (ره) ید واحدة باشیم و نگذاریم كه به دژ فتح ناپذیر اتحاد مسلمانان لطمه ای وارد شود اما تا كی باید پشت پرده حرف بزنیم و امر امامت را كه اصلی ترین مسئله اعتقادی ما است به فراموشی بسپریم؟ به همین دلیل سخنان علامةطباطبایی رحمةالله علیه را عیناً نقل می كنیم: ایشان می فرماید:
آنچه شیعه را از موافقت با خلافت انتخابی باز داشت ترس از پیامدهای ناگوار آن یعنی انحراف و فساد تدریجی در روش حكومت اسلامی و نهایتاً انهدام اساس تعلمیات دین بود كه جریان بعدی حوادث، این پیش بینی را روزبه روز روشن تر ساخت [1] .
شگفتا! كه چگونه به سفارش پیغمبر (ص) عمل نكردند! با آن كه آن حضرت در روزهای آخر عمر شریفش به گوششان بارها این مطلب را خوانده بود
انی تارك فیكم الثقلین، كتاب الله و عترتی [2] من در میان شما دو چیز گرانمایه بر جای گذاشته ام كتاب خدا و عترتم كه اهل بیت من هستند و این حدیث شریف معروف به حدیث ثقلین است و در بعضی از كتابها اینگونه آمده است:
قال رسول الله صلی الله علیه وآله:
انی تارك فیكم الثقلین كتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابداً و انهما لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض. [3] .
پیامبر (ص) فرمود: من از میان شما می روم و دوچیز سنگین و گرانبها برای شما باقی می گذارم یكی قرآن و دیگر عترتم كه اهل بیت من اند مادام كه چنگ به آن دو بزنید هرگز گمراه نمی شوید و آن دو از هم جدا نمی شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند با همه این سفارش ها جای شگفتی است آنان كه عمل به این وصیت ها نكردند چگونه خود را مسلمان و پیرو مكتب قرآن و امت خاتم پیامبران می دانند.
از اینها كه بگذریم، اصولاً امامت و جانشینی پیامبر معصوم انتصابی است و هرگز انتخابی نیست به دلیل آیات متعدد قرآن كریم از آن جمله این آیه شریفه: وَجَعَلْنا هُمْ اَئِمّةً یَهْدوُنَ بِامْرِنا. (انبیاء /70) ما آنان را امامانی قرار دادیم كه به امر ما (امت را) هدایت می كنند و به دلیل این آیه كریمه:
وَ اِذا بتلی اِبْراهیمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَاَتمّهُنَّ قالَ اِنّی جاعِلُكَ لِلّناسِ اِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرّیتی قالَ لایَنالُ عَهْدی الظالمین. (بقره/124)
و خدا ابراهیم را مورد آزمایشها قرار داد و او آن آزمایشها را به نهایت اكمال رسانید آنگاه به او فرمود من تو را امام گردانیدم ابراهیم عرض كرد آیا از فرزندان من هم (امام خواهند شد؟) خدا فرمود كه: این عهد من (یعنی امانت بزرگ امامت) به ظالمین نمی رسد. بنا به آنچه كه مرحوم علامةطباطبایی در تفسیر المیزان ذیل این آیه شریفه بیان كرده است بدون شك آزمایشهایی كه خدا از حضرت ابراهیم به عمل آورده از قبیل به آتش انداخته شدن آن جناب توسط دیكتاتور زمانش فرعون، و مهاجرت از شامات به حجاز، و قربانی فرزندش اسماعیل و غیره عموماً در دوران كهولت سن ابراهیم رخ داده است.
معنی این سخن این است كه هر كس لایق منصب امامت نیست و امامت چیزی نیست كه بار فراندوم و شعارها و هیاهو و امثال آنها یا شور و بیعت بتوان آن را به دیگری تفویض كرد بلكه یك سلسله آزمایشهای سخت و طاقت فرسا می خواهد و به دنبال آن تأیید خداوند متعال. پس نتیجه می گیریم كه نصب امامت معصوم فقط از جانب خداوند تعالی صورت می گیرد و شخص پیامبر فقط موظف است این انتصاب الهی را معرفی كند چنانچه در جریان غدیر خم انجام داد و اگر عملی نمی كرد رسالتش ناقص و ناتمام بود و علت مخالفت حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام با خلیفه و عدم بیعت آن حضرت با ابوبكر به خاطر این بود كه خودش نیز در نهج البلاغة آن را متذكر شده است: ولكننی اسی ان یلی امر هذه الامة سفهاؤها و فجارها فیتخذوا مال الله دُولاً و عباده خولاً و الصالحین حرباً والفاسقین حزباً... [4] .
من از دشمنی ها و مخالفت ها واهمه ندارم و در حق بودن خود و در باطل بودن و گمراهی دشمنانم شكی به دل راه نمی دهم ولی نگرانی من از این است كه كار امت اسلام به دست نااهلان و سفیهان بیفتد و مال خدا را بین خود دست به دست بگردانند (و به قول معروف به یكدیگر نان قرض دهند و حقوق مسلمانان را بین خود مصالحه كنند) و بندگان خدا را به بردگی و بدبختی بكشانند و با شایستگان بجنگنند و فاسقان و نااهلان را دارو دسته خود قرار دهند.
می بینیم فریاد مولای متقیان علی علیه السلام بلند است به خاطر مظلومیت جامعه مسلمین كه حقوقشان پایمال شود و زمام امرشان به دست بی دردها و نامحرمان سپرده شود و اتفاقاً همانطور شد كه مولاء بیم آن داشت.
اگر بعد از رحلت رسول خدا (ص) مسلمانان به پیروی از امر خدا و رسول، حكومت علی علیه السلام را گردن می نهادند آیا امروز این همه جدایی و تفرقه و بیچارگی و گرفتاری بین بیش از یك میلیارد و سیصد میلیون نفر مسلمانان جهان به چشم می خورد؟ اگر امر ولایت را گردن می نهادند این همه كشورهای اسلامی به بردگی و استثمار كشیده می شد؟ و این است نتیجه زیر پا گذاشتن فرمان خدا و رسول و مخالفت با مقام ولایت.
[1] شيعه در اسلام تأليف علامةطباطبايي/7.
[2] صحيح مسلم ج122/7.
[3] عبقات الانوار تأليف محقق بزرگوار شيعه ميرحامد حسين. مؤلف اين كتاب حديث ثقلين را از دويست نفر از علماء اهل تسنن نقل كرده مثل صحيح مسلم ج132/7 - حاكم ج109/3.
[4] نهج البلاغة نامه/62.